Alhambra

Alhambra

Vandaag op tijd op en na het ontbijt ongeveer 45 minuten lopen naar het Alhambra. Bijna was het niet gelukt, dat Alhambra. Eigenlijk hadden wij geboekt voor gisteren, maar zowel het boekingsbureau van het Alhambra als onze reisorganisatie hadden een fout gemaakt. En dat was achteraf niet gecontroleerd door onze reisorganisatie… Gevolg: GEEN KAARTEN in het hotel toen we aankwamen. GRRRRRRRRRRR! Maar hier in Spanje zijn ze alleraardigst ende behulpzaam en dus werden we al snel gebeld door een dame van het Alhambra dat zij haar uiterste best zou gaan doen om toch nog kaarten voor ons te regelen. Ook de receptioniste heeft zich voor ons ingespannen en guess what? Het is gelukkig toch gelukt: omdat wij twee nachten in het hotel verblijven, schijnen we een soort van voorrang(?) te hebben. Enfin, er zijn ergens kaarten vandaan gekomen en we kunnen de hele dag rondzwerven op het terrein van het Alhambra. Om 15.30 uur stipt worden we verwacht bij het Palacos Nazaríes. En ben je niet precies op tijd dan mag je er niet meer in!                                     

Het Alhambra (Arabisch: قصر الحمراء - qasr alhamrā' - Rode Paleis) is een middeleeuws paleis en fort van de Moorse heersers van het Koninkrijk Granada. Het werd in 1492 na de belegering van Zuid-Spanje op de Moorse heersers als een heel belangrijke verovering gezien.

Later is er onder Carlos V (Karel V), de kleinzoon van Los Reyes Católicos een Renaissance-paleis midden in het Alhambra gebouwd, het Palacio de Carlos V. Veel kunstschatten van het Alhambra zijn gerestaureerd en laten een goed beeld zien van Moorse kunst op het Europese vasteland. Het Alhambra staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst en per dag wordt er slechts een beperkt aantal bezoekers toegelaten in het Palacos Nazaríes.

Na onze beklimming richting het Alhambra, zijn we direct maar doorgewandeld naar het paleis Generalife (in het Arabisch: Jannat al-Arif). Dit is het zomerpaleis en landhuis van de sultans van Granada. Het ligt net buiten het Alhambra en het was er ooit mee verbonden door een overdekte gang over het ravijn. Helaas bestaat deze gang bestaat niet meer. Het paleis heeft de twee best bewaarde Moorse tuinen ter wereld. In de tuinen zijn overal fonteintjes, heggen, poortjes en stokoude (voor ons) onbekende bomen. En overal QR-codes om de broodnodige informatie op je telefoon te kunnen lezen mocht je die nog gemist hebben op je audiotour. Die gebruikten wij vandaag niet, je kunt niet alles hebben. Bovendien raak je behoorlijk overvoerd en dringt het toch niet meer tot je door wat een of andere gids in je oor pruttelt.

Ook op een zondag buiten het hoogseizoen is het retedruk bij deze wereldberoemde trekpleister. Uit alle uithoeken van de wereld komen ze naar hier om vooral de Moorse pracht en praal te bewonderen. Op zich kun je je al vermaken met het kijken naar al die bijzonder uitgedoste toeristen waar wij er definitely twee van zijn. Maar goed, dit terzijde, want daar kwamen we niet voor.

Weer terug naar de realiteit: via de tuinen van het Alhambra liepen we daarna naar het Alcazaba. Daarvandaan heb je een schitterend uitzicht over Granada en de witte bergen van de Sierra Nevada. Een alcazaba, alcáçova of alcassaba is een Moorse fort. Het woord is afgeleid van het Arabische woord القصبة , al-qasbah. Vanaf de torens van het fort waren het oude Granada en El Albaicín goed te zien, ook ons ‘taartterrasje’, het ‘uitzichtterras’ en Sacromonte herkenden we. We konden goed zien wat een afstand we gisteren gelopen hebben. Grappig om te zien dat op de mirador bij de Iglesia de San Nicolás heel veel mensen stonden. Net als wij gisteren, staan zij nu het Alhambra te bewonderden.

Na het Alcazaba volgde voor ons het 16e-eeuwse Palacio de Carlos V. En tijdens het lopen komen we, de hele dag al, regelmatig beveiligers tegen met honden, de laatsten vaak met muilkorf.

Het paleis van keizer Karel de Vijfde is een vierkante kolos van twee verdiepingen met een grote ronde patio in het midden. Vreemde plek, zo’n renaissancekasteel in een Moors fort. En jawel, ook hier wordt een bruidspaar uitbundig op de foto gezet. Dat is dit weekend al de derde keer dat we dit zien.

En dan is het eindelijk zover, hier hebben we zoveel moeite voor moeten doen en zijn we behoorlijk nieuwsgierig naar: het Palacos Nazaríes, de belangrijkste bezienswaardigheid. Om te voorkomen dat er te veel mensen tegelijk binnen zijn, worden er iedere keer groepen mensen doorgelaten. En dit entreetijdstip moet je van te voren reserveren. Er stond een mega-rij toen we er aankwamen. Dat bleek nog de rij van drie uur te zijn, want veel mensen waren te laat. Ze mochten toch nog naar binnen, zo strikt was het gelukkig dus toch niet. Maar eerder naar binnen dat mag dan weer niet. Nou dan wachten wij toch braaf tot we stipt om 15.30 uur naar binnen mogen?! Ondanks de drukte bleef de sfeer overal heel gemoedelijk.

Blikvanger in dit paleis is de decoratie van bewerkte tegels en stucwerk, en de kamers en galerijen met Moorse motieven. Er zijn veel patio’s en veel waterpartijen. De beroemdste fontein van Andalusië staat midden in het kasteel, gedragen door 12 marmeren leeuwen. Zij symboliseren het aantal uren per dag. Op deze patio, omringd door 124 marmeren zuilen, ontving de sultan zijn harem. Het is maar dat je het ff weet… Eigenlijk schieten woorden tekort: het is PRACHTIG! We kappen daarom maar met dit verhaal en genieten van foto’s, film en onze herinneringen.

Moe maar voldaan laten we ons door een taxi terugrijden naar het hotel om daar onze auto op te halen. De tassen stonden bij de receptie al klaar en onze auto was er binnen een paar minuten.

Omdat we pas rond 17.30 uur wegreden uit Granada hebben we niet de geplande route gereden langs de Sierra Nevada, maar de snelweg genomen. Maarrr, ook daarvandaan hadden we prima zicht op de witte bergen, een kalme zee en later een rode avondgloed. Rond 19.00 uur stonden we voor Parador de Málaga-Gibralfaro. Deze ligt in het oude gedeelte van de stad Málaga op de berg Gibralfaro en heeft een prachtig uitzicht over de haven, de Middellandse Zee, de stad en de baai. Tegenover het hotel ligt het Alcazaba van Málaga die in de 11e eeuws is gebouwd door de Moren. Omdat we in het donker aankwamen, zien we beneden ons wel de lichten van Málaga en de haven en de muren van de Alcazaba, maar verder komen we vandaag niet. Morgen is er weer een dag.