Setenil de las Bodegas

Weer vandaag: 17-22(!) graden Celsius, kneiterblauw!

Best goed geslapen vannacht. Tussen de gemeentelijke schoonmaakacties van vannacht door… We aanschouwen vanuit de ontbijtzaal een wonderschone zonsopkomst met mistflarden boven de vallei en na een uitgebreid ontbijt zitten we al snel weer in de auto. Ronda uitkomen is zonder navigatie een hele kunst. Gelukkig hebben wij een auto gekregen met dat handige hulpmiddel. Daarover later meer.

We kregen de tip om via het dorpje Setenil de las Bodegas te rijden. Een van de vele witte dorpen. Hoezo een van de vele? We hebben nog geen dorp gezien dat niet wit is. De verffabrikanten doen hier goede zaken, mits ze witte verf voor buiten maken. Maar je kunt hier ook goed pecunia vergaren als je verstand hebt van oranje komvormige dakpannen. Staat goed bij die witkalk…

Greet weer achter het stuur, zo nu en dan met het zweet in de handen. Nou, niet alleen in de handen kan ik je melden! Zó smal zijn de weggetjes hier. Links en rechts van de spiegel een vingerbreed ruimte en dan ook nog tegenliggers. De bordjes ‘20’ zijn dan geen overbodige luxe en de metershoge verkeersdrempels ook niet. Wij laten onze snelheid braaf bepalen door dit soort snelheidsbeperkende ingrepen.

We rijden dwars door de Sierra de Cádiz waar het stikt van de olijfgaarden, sinaasappelbomen, eucalyptusbomen en kurkeiken. De boeren hebben het druk: ze ploegen wat af. Hier is ook goed te zien dat het hier kortgeleden behoorlijk noodweer is geweest. De grond is nat en er staan nog plassen. Ook zien we flinke watergeulen op het land en stukken weg die weggeslagen zijn. Het soms (licht)glooiende, dan weer bergachtige landschap doet ons denken aan Toscane, maar dan zonder cipressen. De aarde neemt hier vele kleuren aan, van grijs via zandkleur naar bijna oranje. Schitterend! De agaven zijn hier immens groot en het riet steekt soms boven de daken van de bescheiden woninkjes uit. En dan, de weliswaar uitgebloeide, reuzendistels met hun vuistgrote zaaddozen. Wow.

Na lang gekronkel door bovengenoemd landschap bereiken we Setenil de las Bodegas. Een heel bijzonder dorp. De meeste dorpen worden gebouwd op heuvels en kliffen, dit dorp is ontstaan uit een netwerk van grotten en rotsen aan beide kanten van de Rio Trejo. De huizen zijn in, tegen en onder de rotsen gebouwd. Er zitten piepkleine woninkjes bij, zonder enig comfort, zo lijkt het. Brrrr, lekker koud zo’n halve grotwoning. Het gebied werd in ieder geval al bewoond in de 12e eeuw, maar misschien zelfs duizenden jaren eerder. Zo dat was weer ff een kort cultureel getint geschiedenislesje.