Arcos de la Frontera

We crossen later vrolijk verder naar Arcos de la Frontera. Door en langs het noorden van de Sierra de Grazalema, door een wegomleiding helaas niet de weg die we hadden willen rijden. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ook dit was weer een schitterende weg met aan beide kanten zoals gezegd allerlei kleuren aarde, hier van donkerbruin tot lichtgeel. En dan ook nog eens minstens 50 boven je hoofd cirkelende gieren. Vandaag was de thermiek ook de parapenters weer gunstig gestemd.

Arcos de la Frontera is een van de dorpjes die op de lijst van ‘witte dorpjes’ staat. Niet al te toeristisch en dat is maar goed ook. Want het dorp zou binnen de kortste keren compleet verstoppen. De straatjes zijn ook hier zo smal dat kleine auto’s er nog wel door kunnen, maar een Land Rover moet het vooral niet proberen. Onze navigatie die ons doorgaans best redelijk de weg wijst, heeft onoverkomelijke problemen in dit dorp. De straatjes die wij moeten nemen zijn alleen nog geschikt voor mini-autootjes en die hebben wij niet. Gelukkig is er een zeer behulpzame Spaanse schone die ons de weg probeert te wijzen. Zij spreekt geen Engels, wij slechts enkele woorden Spaans… Dan maar instappen en met ons meerijden. De straatjes bleven smal maar het is ons gelukt. Wij helemaal gelukkig en zij ook blij. Ons alweer wonderschone hotel, ooit woonhuis van een plaatselijke magistraat, ligt hoog boven de rivier de Guadalete.

Behalve onze schitterende parador liggen rondom het centrale plein, het Plaza del Cabildo, ook nog het stadhuis uit 1634 met daarachter het hertogelijk kasteel uit de 15e eeuw en La Basílica Menor y Parroquia Mayor de Santa María de la Asunción, ook uit de 15e eeuw. Met giga klokken waar zo’n beetje elk kwartier een megageluid uit komt! En wie hebben er een kamer aan het plein..?! Wij hopen van ganser harte dat na elven vanavond het klokgelui afgelopen is en dat het niet voor zevenen morgenochtend weer start…

Achter het hotel ligt nog een kerk, de Iglesio de San Pedro uit de 17e eeuw. Maar dat is voor vandaag wel even te veel van het goede gebleken. Cultuur snuiven doen we met verve, maar we moeten het niet overdrijven!

Die Andalusiërs lijken trouwens enorm propere mensen te zijn. Alle stoepjes worden hier dagelijks ontdaan van afval, geveegd én geschrobd. Ook op de openbare weg zie je hier weinig zwerfafval. Kunnen wij in Nederland nog wat van leren.

Oh ja, vergeten we nog bijna te vermelden dat we met een enorme uil op de hand hebben gestaan. Hier op het plein staat een meneer met een stuk of tien roofvogels uit alle windstreken, waaronder een paar uilen van verschillend formaat. Allemaal afkomstig uit een opvang waar ze goed verzorgd worden en wanneer mogelijk ingezet worden in een fokprogramma.

En dan nog even dit: iedereen is hier drukdoende met het aanbrengen van de kerstversiering. We vermoeden dat het hier een kleurrijk, sterk lichtgevend geheel gaat worden in het katholieke Spanje. Geen idee wanneer die verlichting ook daadwerkelijk aangaat. Misschien gaan we het tijdens ons korte verblijf hier nog meemaken; wij wachten in spanning af!

Na de wat matige tapas van vanavond buiken we nu uit op onze gezellige kamer. We rommelen wat met foto’s en film, schrijven het blog en dagboek, en lezen ons boek. Morgenochtend is het vroeg dag: we gaan de Camino del Rey lopen. Dat is een eindje kachelen en we moeten er op tijd zijn. Buenas nochas a todos!